کام تلخ بیماران قندی؛ چرا انسولین نیست؟

چرا دیابتی‌ها باید انسولین بزنند؟

انسولین، یکی از مهم‌ترین هورمون‌های بدن است که اختلال در عملکرد و یا ترشح آن در بدن انسان می‌تواند منجر به افزایش قند خون و بروز بیماری دیابت شود، به همین دلیل در برخی از افراد مبتلا به دیابت یا همان مرض قند، لازم است برای کنترل قند خون از این هورمون به‌شکل دارویی استفاده شود. تفاوت در انواع انسولین‌ها، به مدت زمان شروع اثر دارو و طول اثر آن بازمی‌گردد؛ برخی از انواع انسولین‌ها کوتاه‌اثر و برخی دیگر طولانی‌اثر هستند و پزشکان به‌تناسب شرایط بیماران برای آن‌ها انواع مختلفی از این دارو را تجویز می‌کنند.

بیمار دیگری نیز از عدم دسترسی پایدار به این دارو گلایه دارد و می‌گوید: "گاهی داروخانه‌ای که ماه پیش انسولینم را از آن خریداری کردم، در ماه بعدی همان نوع انسولین را موجود ندارد. سختی‌های پیدا کردن دارو از سویی و مشکلات جسمی ناشی از بیماری دیابت هم از سوی دیگر به‌کلی کلافه‌ام کرده است. کسی را هم ندارم که این دارو‌ها را برایم تهیه کند و مجبورم خودم از این داروخانه به داروخانه دیگری بروم و به‌دنبال انسولین بگردم. "

به‌نظر می‌رسد که سامانه تی‌تک نیز آن طور که باید، پاسخگوی نیاز بیماران برای پیدا کردن دارو‌های کمیاب نیست. یکی دیگر از بیماران در این رابطه می‌گوید: "برای پیدا کردن انسولین نوومیکس نام آن را در قسمت دارو‌های کمیاب سامانه سازمان غذا و دارو جست‌وجو کردم و آدرس چند داروخانه را به من نشان داد، اما وقتی به آن‌ها مراجعه کردم اعلام کردند که برندی را که من می‌خواستم، ندارند. برخی از داروخانه‌ها هم گفتند این نوع انسولین را تمام کرده‌اند. "

وی کمبود دارو در کشور را ناشی از کمبود نقدینگی صنایع به‌دلیل چرخه مالی نامناسب از سوی دولت، بیمه‌ها و دانشگاه‌ها دانسته و افزوده است: «در سازمان غذا و دارو برای پیشگیری از کمبود دارویی، باید رصد بسیار خوبی داشته و قبل از کمبود به فکر تهیه مواد اولیه و نیازمندی‌های صنعت باشیم.»

کمبود انسولین نوومیکس جهانی است، انسولین ایرانی بزنید

این سازمان از بیماران مبتلابه دیابت خواسته بود که با مشورت پزشک خود، تا زمان رفع دسترسی دشوار به برند مصرفی، از داروی مشابه تولید داخل استفاده کنند.

امیرکامران نیکوسخن گفت: "در زمان حاضر به‌دلیل مشکلاتی که در توزیع انسولین‌ها وجود دارد، بیماران دیابتی به‌شدت دچار مشکل هستند و از این داروخانه به داروخانه دیگری مراجعه می‌کنند و گاهی انسولین‌های مشابه به بیماران داده می‌شود در حالی که بیماران نمی‌دانند باید چگونه از سایر انواع انسولین‌ها استفاده کنند، برخی از انواع انسولین‌ها نیز مشابهی ندارند، حتی در انسولین‌های مشابه و نزدیک به هم نیز اثرات انسولین‌ها کاملاً مشابه هم نیست و بنابراین تا زمانی که بیمار به نوع انسولین عادت کند مدت زمانی طول می‌کشد و بنابراین مشکلات دسترسی بیماران به انسولین باعث شده است کنترل دیابت برخی از بیماران با مشکل مواجه شود. "

وی با بیان این که بسیاری از انواع انسولین از جمله توجئو، نوورپید و لانتوس هر از چندگاهی با مشکل کمبود مواجه می‌شود، افزود: "در برخی از اوقات، بیماران به داروخانه مراجعه می‌کنند و به‌دلیل نبود نوعی از انسولین، داروخانه انسولین دیگری در اختیار بیماران قرار می‌دهد، این مدل تغییر دارو یا به‌اصطلاح شیفت انسولین، نباید در سطح داروخانه اتفاق بیفتد و باید این گونه تصمیم‌ها را پزشک معالج بگیرد. "

پیگیری از چند داروخانه در سطح شهر تهران نیز نشان می‌دهد به‌تازگی نوعی انسولین قلمی ایرانی به‌عنوان جایگزین انسولین نوومیکس در داروخانه‌ها توزیع شده است که داروخانه‌داران از آن به‌عنوان "نوومیکس ایرانی" یاد می‌کنند؛ یکی از داروسازان می‌گوید هنوز بازخوردی از مصرف این نوع انسولین به او نرسیده است، اما به‌نظر می‌رسد تا زمان ترویج مصرف و جایگزینی این نوع انسولین با نوومیکس، به مقداری زمان نیاز داشته باشیم.

آن طور که سازمان غذا و دارو می‌گوید، بدعهدی شرکت تأمین‌کننده در کمیاب شدن انسولین نوومیکس مؤثر بوده است، اما همه ماجرای کمبود انسولین، صرفاً به زنجیره تأمین این دارو بازنمی‌گردد، گاهی شاهد کمبود برخی از انواع دارو‌ها در داروخانه‌ها هستیم، اما این دارو‌ها در بازار آزاد به‌آسانی، اما با قیمت‌های بسیار بالاتر در دسترس قرار دارند.

برخی از این دلال‌ها در صفحات و گروه‌های فضای مجازی اقدام به فروش دارو‌های کمیاب نظیر انسولین می‌کنند.

خروج دارو از زنجیره رسمی فقط با یک کد ملی

صبور؛ عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان ایران درباره خروج دارو‌ها از زنجیره رسمی توزیع می‌گوید: "متأسفانه نسخه الکترونیک در کشور ما به‌خوبی قابل نظارت نیست و دارو به‌راحتی به‌ازای کد ملی یک نفر دیگر ثبت و از زنجیره رسمی توزیع خارج می‌شود و در بازار آزاد به فروش می‌رسد. دلیل این که می‌بینیم برخی دارو‌ها مانند وارفارین گاهی حتی بیش از نیاز ماهانه وارد می‌شوند، اما باز هم با کمبود مواجه می‌شوند همین مشکلاتی است که در نسخه الکترونیک وجود دارد؛ یعنی به‌دلیل تکمیل نبودن سامانه‌های نسخه‌نویسی اصلاً رصد نمی‌شود که این داروی وارفارین برای یک بیمار با سابقه مشکلات قلبی نوشته شده است و به بیمار واقعی تحویل داده می‌شود یا خیر. "

داروخانه‌داران در آستانه ورشکستگی!

کنار همه این موضوعات، یکی از ریشه‌های کمبود دارو‌های حیاتی در کشور را می‌توان تأخیر بیمه‌ها و سازمان هدفمندی یارانه‌ها در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها دانست.

دو سال پیش بود که دولت تصمیم گرفت با اجرای طرح اصلاح سیاست‌های ارزی دارو، موسوم به دارویار، ارز ۴۲۰۰ تومانی صنعت تولید دارو را به ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان افزایش دهد تا مشکلات ناشی از تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی، گریبانگیر تأمین دارو نشود، در همین راستا مقرر شد یارانه دارو در قالب مابه‌التفاوت ارز ۴۲۰۰ تومانی و ۲۸۵۰۰ تومانی، به‌جای ابتدای زنجیره تولید دارو، در اختیار انتهای زنجیره (داروخانه‌ها و بیماران) قرار بگیرد تا هم مشکل تأمین دارو حل شود و هم بیماران متحمل افزایش هزینه‌های دارو نشوند. با وجود این، منابع طرح دارویار به‌صورت پایدار تأمین نشد و همین موضوع مشکلات نقدینگی را برای همه اجزای زنجیره تأمین دارو از تولیدکنندگان و شرکت‌های پخش گرفته تا داروخانه‌ها، ایجاد کرده است.

براساس قانون بودجه سال ۱۴۰۲، سازمان‌های بیمه‌گر موظف شده بودند که مطالبات مراکز درمانی و داروخانه‌ها را حداکثر طی یک ماه از زمان دریافت اسناد پرداخت کنند، اما اکنون در حالی که نزدیک به ۶ ماه از شروع سال جاری می‌گذرد، سازمان تأمین اجتماعی به‌تازگی مطالبات فروردین ماه داروخانه‌ها را پرداخت کرده است و به‌نوعی نزدیک به ۵ ماه عقب‌افتادگی در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها وجود دارد!