چرا انجمن جامعه شناسی پلمب شد؟

محسن آزموده در روزنامه اعتماد  نوشت: بالاخره شهرداری کار خودش را کرد. دوشنبه اول مرداد، تصویر در ورودی انجمن جامعه‌شناسی با برگه‌ای آشنا برای ایرانیان در این روزها منتشر شد. روی برگه چنین نوشته است: «این واحد با حکم مقام قضایی تخلیه و تحویل شهرداری شد.هر گونه دخل و تصرف پیگرد قانونی دارد.»

پیش‌تر و در ایام انتخابات (27 خرداد) در یادداشتی با عنوان «چه کسی از علوم اجتماعی می‌ترسد؟» به این موضوع پرداخته بودیم که شهردار تهران درصدد است انجمن جامعه‌شناسی را از ساختمانی که یک دهه است در اختیار این انجمن است و این انجمن در آن کارهای زیادی کرده، پس بگیرد و ایشان را بیرون کند.

در آن روزها شهردار تهران درگیر انتخابات بود و به عنوان کاندیدای پوششی سرش شلوغ بود. اما حالا که انتخابات تمام شده و تلاش‌های این کاندیدای پوششی نتیجه‌ای در بر نداشت، به سر کارش برگشته و در انجمن جامعه‌شناسی را پلمب کرده. لابد حالا هم روابط عمومی شهرداری کلی توضیح و توجیه در آستین دارد که این کار ما قانونی است و از پیش تصمیم گرفته‌ایم و فلان و بیسار. همه این حرف‌ها را  همه بلدند.
نتیجه مهم است. پلمب در ساختمان یکی از فعال‌ترین و جدی‌ترین و پیگیرترین انجمن‌های علمی کشور در نزدیک به سی سال گذشته.
راستی چه عجله‌ای برای این کار هست؟ آیا شهرداری همه وظایف خود را انجام داده و مانده پس گرفتن ساختمان انجمن جامعه‌شناسی؟ شاید هم خیلی به این محل احتیاج دارد! یعنی شهرداری برای کارهایش هیچ جای دیگری ندارد و فقط همین مانده که چند استاد و پژوهشگر علوم اجتماعی را بی‌‌جا کند؟ این جامعه‌شناسان جای چه کسی را تنگ کرده بودند؟ آیا کسانی که چنین تصمیم‌های غیرمدنی و شتاب‌زده‌ای می‌گیرند، به انعکاس آنها فکر نمی‌کنند؟ آیا برای شهردار تهران بد نیست که در کارنامه‌اش بنویسند، در دوران او در انجمن جامعه‌شناسی پملب شد؟ آیا بهتر نیست شهرداری از ظرفیت‌های فراوان این انجمن استفاده کند، برای فهم مشکلات عدیده فرهنگی و اجتماعی شهر؟
اصلا مشکلات و مصائب اجتماعی شهر به کنار، آیا بهتر نیست شهرداری از جامعه‌شناسان بخواهد برای او توضیح دهند که چرا در انتخابات شکست خورده و مردم اقبالی به او ندارند و در همین چند هفته، برای جابه‌جایی او، چند صد هزار امضا جمع کرده‌اند؟
بستن در ساختمان انجمن جامعه‌شناسی البته اقدامی ناپسند است، اما هر آدم عاقلی می‌داند که در روزگار ما با این کارها نمی‌توان جلوی فعالیت گروهی پژوهشگر و محقق را گرفت. اصحاب علوم اجتماعی مثل پژوهشگران و محققان سایر حوزه‌های علم و معرفت، از این اقدامات ناروا دلسرد و ناراحت خواهند شد، به خصوص وقتی می‌بینند که به جای تقدیر و تشویق، هزینه‌های مادی و معنوی آنها را هم حیف و میل  می‌کنند.
اما بدون شک آنها کار خود را خواهند کرد. در ساختمان را می‌توان پلمب کرد، اما در افکار و اندیشه‌ها را نمی‌توان بست. پلمب کردن در انجمن جامعه‌شناسی خردگریزی آشکار و علم‌ستیزی عیان است. خیلی عجیب است که شهرداری تهران حاضر شده زیر بار این کار برود.